In Nederland heeft hij inmiddels iedereen overtuigd: Graziano Pellè kan echt voetballen en kan echt doelpunten maken. Vrijwel wekelijks hoort hij bij de uitblinkers in de Eredivisie, er worden nummers over hem gezongen, en links en rechts vragen mensen zich dan ook af of Pelle niet eens een keertje geselecteerd gaat worden voor ‘la Squadra Azzurra’. Voorlopig niet, blijkt als je het onderstaande artikel leest, dat vandaag in het Algemeen Dagblad staat. Een korte samenvatting: in Italie weten ze dat hij bestaat, maar ze zijn amper geinteresseerd in zijn verrichtingen bij Feyenoord. En dat heeft vooral te maken met het feit dat de Eredivisie in Italie niet echt bekend staat als een sterke competitie. Sterker nog, ik krijg de indruk dat ze het Nederlandse voetbal een beetje als een lachertje zien…
Graziano Pellè moest zich bij zijn rentree in de Eredivisie door een muur van cynisme worstelen. Maar een halfjaar en 21 doelpunten verder heeft de Italiaanse furie zelfs de meest hardvochtige criticasters de mond gesnoerd. Niet dat ze in Italië erg onder de indruk zijn. Feyenoords ‘capocannoniere’ is er slechts een voetnoot in de krant. Laat staan dat de spits in verband met la squadra azzurra wordt gebracht. Zelfs niet voor het niemendalletje tegen Malta, morgen in Valletta.
Je zou een stormloop verwachten. Italiaanse journalisten in een lange rij voor de poorten van De Kuip. Maar bij Feyenoords perschef Samuel Sanchez kwamen tot nu toe slechts vier interviewaanvragen binnen. Tel dat op bij de ‘flash-interviews’ die Eredivisie Live af en toe doorspeelt aan de collega’s van Sport Italia en de media-aandacht voor Pellè vanuit eigen land is wel zo’n beetje opgesomd.
Ook Marika Viano, correspondent in Nederland namens de Corriere della Sera en de Gazzetta dello Sport, krijgt verhalen over Pellè nauwelijks ‘verkocht’: ‘Ik stel regelmatig voor om een interview met hem te maken, maar er is bij mijn chefs weinig animo voor. Best frustrerend, ja. De aandacht voor het Nederlandse voetbal is de afgelopen twee jaar sowieso tanende. Alleen de resultaten worden vermeld. Of gekke, grappige of bijzondere dingen. Het heeft ook te maken met het beeld dat van de Eredivisie bestaat. Dan zegt men: ‘Pellè kan misschien goed spelen, maar de tegenstand is er ook van een lager niveau.’Alessandro Fiesoli, al jaren volger van het nationale elftal namens dagblad La Nazione, moet desgevraagd zelfs even informeren op welke positie Pellè ook al weer speelt. Of hij een echte spits is of meer een nummer 10? Fiesoli: ‘Ik heb wel wat gelezen in de krant, maar ik heb nog nooit beelden van hem op televisie gezien. Doet hij het echt zo goed?’
Dat had Lino de Lorenzis, sportverslaggever bij il Nuovo Quotidiano di Puglia uit de geboortestreek van Pellè, dan weer wel begrepen. Het succes van Pellè bij Feyenoord komt voor hem evenmin als een verrassing: Ik denk dat hij heel goed past in Nederland. Hij heeft me wel eens verteld dat het leven er ook buiten het voetbal goed is. Dat er minder druk is. In Italië is dat heel anders. Nu de mensen horen dat hij het goed doet, zeggen ze trots: ‘Hé, dat is er een van ons, hij is een echte Salentino!”Maar toen hij nog bij Lecce speelde, hebben diezelfde mensen hem afgebroken. Als er iets te klagen viel, was hij bij wijze van spreken het eerste slachtoffer. Omdat het makkelijker is om kritisch te zijn op iemand die één van ons is. Het feit dat Pellè het juist goed doet ver van zijn eigen geboortegrond, verbaast mij in die zin niet. Maar ik denk ook dat de eredivisie het niveau is dat bij hem hoort.’
Fiesoli: ‘Het beeld dat van de Eredivisie bestaat, is dat er niet goed verdedigd wordt. Daardoor wordt zijn prestatie lager ingeschat. Als hij hetzelfde aantal goals in Spanje of in Engeland had gescoord, dan zou dat veel meer zijn opgevallen.’
Marika Viano: ‘Ik geef Pellè wekelijks een rapportcijfer in de Gazzetta en ik weet nog dat ik hem een keer een acht heb gegeven, ik meen toen hij een hattrick had gescoord. Toen zeiden mijn collega’s van de Gazzetta: ‘Ja hoor, een acht! Lekker makkelijk daar in Nederland.’ Dan krijg je een hele discussie. En zeggen zij dat een 6,5 in de Premier League meer waard is dan een 8 in Nederland.’
Het aloude beeld van de Mickey Mouse-competitie dus en wellicht een extra hobbel voor Pellè om Prandelli van zijn intrinsieke kwaliteiten te overtuigen. Fiesoli: ‘En vergeet niet dat wij Balotelli hebben op die positie. El Sharaawy, Pazzini en Osvaldo. En daarna komt Gilardino nog.’
Maar niets is onmogelijk in Italië. Zeker niet tijdens het heerschap van de als progressief bekend staande bondscoach Cesare Prandelli. De Lorenzis: ‘Die heeft gezegd dat hij zelfs Totti nog niet uit zijn hoofd heeft gezet voor het WK. Oké, Totti is Totti, een hele grote voetballer dus, maar toch ook een speler op leeftijd inmiddels (36, red.). Pellè wordt tijdens het WK pas 28 en als hij zo blijft voetballen als nu, zou het me niet verbazen als hij een keer een kans krijgt. Prandelli heeft al vaker laten zien verrassende keuzes te maken. Hij geeft ruimte aan spelers die dat op basis van hun spel verdienen.’
Bovendien is enige vorm van opportunisme de Italianen niet vreemd. Viano: ‘Het kan morgen ineens anders zijn. Dan kan Pellè zomaar een hot item zijn en willen de kranten wél alles van hem weten, zelfs wat voor kleur onderbroek hij draagt. Dat is ook typisch Italiaans.’
Al was pelle een nederlander had die ook nooit mee mogen spelen in het nederlands elftal,maar het blijft een held